ازین سوی خراسان بلکه تا آن سوی کنگاور

چه طرفی بسته ام ای دوست از این نام ننگ آور؟

اگر سنجاق مویت وا شود از دست خواهم رفت

که سربازی چه خواهد کرد با انبوه جنگاور؟

دلم را پیشتر از این به کف آورده ای؛ حالا

زلیخایی کن و پیراهنم را هم به چنگ آور

به دست آور دل آن شاه ترسو را به ترفندی

به لبخندی سر این شیخ ترسو را به سنگ آور

به استقبال شعر تازه ام بند قبا بگشا

مرا از این جهان بی سر و سامان به تنگ آور

فراموشی در این شیشه ست خاموشی در آن شیشه

شرابت هوشیارم می کند قدری شرنگ آور...

علیرضا بدیع

مجنون نه ! من باید خودم جای خودم باشم

باید خودم بی واژه لیلای خودم باشم

عمری مرا دور تو گردیدم دمی بگذار

گرداب نا آرام دریای خودم باشم

شیدایی شبهای بی لیلا به من آموخت

باید به فکر روح تنهای خودم باشم

بیهوده بودم هرچه از دیروز تا دیروز

باید از امشب فکر فردای خودم باشم ادامه مطلب...

  عین شیرین شست و شویی ده ، تن بی تاب را

تا که از یک گوشه ، چشمانم بپاید آب را

مثل لیلا گاه گاهی زیر لب شعری بخوان

شاعران تازه ای تقدیم کن اعراب را

آب ده گلدان روی بالکن را وقت خواب

تا که نورانی کنی شب های بی مهتاب را ادامه مطلب...

همیشه برد خواه، تو همیشه مات خواه،من

بچین دوباره می زنیم سفید،تو سیاه،من

ستاره های مهره و مربعات روز و شب

نشسته ام دوباره روبروی قرص ماه من

پیاده را دو خانه تو و من یکی نه بیشتر

همیشه کل راه تو همیشه نصف راه من

تمسخر تکان اسب و اندکی درنگ تو

گناه و دست بر پیاده ،بازهم گناه من

یکی تو و یکی من و یکی تو یکی نه من

دوباره رو سفید تو دوباره روسیاه من

دوباره شام لذت نبرد تن به تن تو و

دوباره شرمسار ارتکاب این گناه من

تو برده ای و من خوشم که در نبرد زندگی

تو هستی و نمانده ام دمی بدون شاه من

غلامرضا طریقی

به زمین و زمان بدهکاریم
هم به این، هم به آن بدهکاریم
به رضا قهوه چى که ریزد چاى
دو عدد استکان بدهکاریم
به على ساربان که معروف است
شتر کاروان بدهکاریم
شاخى از شاخهاى دیو سفید
به یل سیستان بدهکاریم
مثل فرخ لقا که دارد خال
به امیرارسلان بدهکاریم ادامه مطلب...