دو چشمت از عسل لبریز و لب هایت شکر دارد
بیا هر چند می گویند شیرینی ضرر دارد

زدم دل را به حافظ،دیدم او امشب برای من
»لبش می بوسم و در می کشم« می، در نظر دارد

پریشان است و افسون و هوس در چشم او جمع است
پری رو از پریده رنگ آخر کی خبر دارد

اگرچه مثل نرگس نیست،چشمش سخت بیمار است
کمر چون مو ندارد او، ولی مو تا کمر دارد

لبش شیرین و حرفش تلخ و چشمش مست و قلبش سنگ
درشت و نرم را آمیخته با خیر و شر دارد

به یاد اولین بیت از کتاب خواجه افتادم
شروع عشق شیرین است بعدش دردسر دارد

بهمن صباغ زاده