چشمم به حرف آمده و بی قرار، لب

کی بشکند سکوت مرا بی گدار، لب

تقدیم تو هزاره ی من! یک هرات چشم

ناقابل است سهم تو یک قندهار،لب

«بودا» دل من است که تخریب می شود

بوسه است مرهم دل و مرهم گذار: لب

می رقصمت چنین که تویی در نواختن

نی: لب،کمانچه: لب،دف و چنگ و دوتار: لب

در حسرتم که اول پاییز بشکفد

بر شاخه ات شکوفه ی سرخ انار _لب_

کبری موسوی قهفرخی