من و قطار و سکوت و حضور تو بانو:

قطار رو به سمرقند و راه طولانی

تو کوپه ی نه و من در خیال ویرانی

هنوز بوی عجیبی میان سیگارم

و عطر و بوی تو مانده در این پریشانی

کشیده بال و پرش را کبوتر ذهنم

به آسمان تمنا و روز پایانی

به یاد حافظ و شیراز و آن سیه چشمان

به یاد ترک سمرقند و لعل رمانی

در این سیاهی شب با سیاهی مویت

حریر روسری ات گشته مرز سامانی

خیال قهوه ی چشمان پر فریب تو است

که باز می بردم تا لب پشیمانی

هنوز این چمدان با حضور تو زیباست

اگرچه می شوم آشفته ی غزلخوانی

چقدر بی خود از این کاسه اشک می ریزم

به پشت پای مسافر،یواش،پنهانی

قطار آخر دره و من در آغوشت

همیشه آخر قصه ،کلاغ و...حیرانی

طاهره احمدی«ققنوس»