شانه هایت را نمی خواهم،سرم را پس بده

آسمان ارزانی ات،بال و پرم را پس بده

نامه هایی را که دادم پاسخش سهم خودت

باز کن قفل قفس را،کفترم را پس بده

بچه بودم اولین باری که دزدی کرده ام

لطف کن چادر نماز خواهرم را پس بده

پای بودن با تو قلبی را شکستم،که نپرس

اشک های بی امان مادرم را پس بدم

جنگلی سرسبز بودم خوب سوزاندی مرا

قانعم یک مشت از خاکسترم را پس بده

تازگی ها چشم زیبایی دلم را برده است

کار دارم،زود باش انگشترم را پس بده

سورنا جوکار