زخم زبان تلخ است وقتی مرد باشی

از دید خود کوهی، ولی پردرد باشی

وقتی به چشم آشنا بیگانه باشی

حتی درون شهر خود... شبگرد باشی

سخت است وقتی با نگاهش گر بگیری

اما کنار دوستانش...سرد باشی

در چشم خود او را تمام خود ببینی

در چشم او اما فقط... یک فرد باشی

با ننگ « او هرجور می خواهد...» بسازی

بازیچه ی هربار یک نامرد باشی

با هرکسی او را ببینی بدتر از آن

قانع به هر نوع منطقی آورد باشی

.

.

.

سخت است... آری، حرف او شد مثل هربار

بغض خودت را نشکنی تا مرد باشی

محسن کفشگر