به روی بوم غزل،ابتدا تنی بکشید                                                                                 

سپس بریده سری،روی گردنی بکشید

که شعر،خون شده و می چکد ز پستانش

و تکه تکه چنین عاقبت زنی بکشید

که من تناسخ روح زنم_زنی که نبود_

به خاکمان بسپارید.مدفنی بکشید

مرا نبایستی موریانه ها بخورند

میان سینه ی من قلب آهنی بکشید

مباد لال بمانم،اگر شده با زخم

به روی حنجره ی بسته،روزنی بکشید!

به راه راست مردم نرفته ام هرگز

مرا شبیه به یک خط منحنی بکشید!

کبری موسوی قهفرخی