عین شیرین شست و شویی ده ، تن بی تاب را

تا که از یک گوشه ، چشمانم بپاید آب را

مثل لیلا گاه گاهی زیر لب شعری بخوان

شاعران تازه ای تقدیم کن اعراب را

آب ده گلدان روی بالکن را وقت خواب

تا که نورانی کنی شب های بی مهتاب را

صبح ها تابیدن خورشید با فرمان توست

بستگی دارد بخواهی یا نخواهی خواب را

گرچه شاعر نیستم اما سلام ساده ات

خاطرم می آورد تک بیت های ناب را

چار? دیوانگی هایم فقط این است گاه

زیر باران گز کنم تجریش تا نواب را

لذت دیوانه در حرف اضافی گفتن است

پس ببخشایید بر من اینهمه اطناب را

شاعران عمری به دنبال تو می گشتند ، دوست!

از نشان خانه ات آگاه کن سهراب را

آرش شفاعی