یک عشق بی ملاحظه چون تیغ بر گلوست

فریاد اگر نمی کشم از ترس آبروست

این سمت دشمنان قسم خورده در کمین

آن سو کشیده اند کمان ابروان دوست

وقتی پلی شکسته فقط مانده پشت سر

ناچارم از ادامه ی راهی که پیش روست

بشکن مرا بدون تو یک مهر باطلم

بیهوده ام شبیه نمازی که بی وضوست

پیرم ولی هنوز جوانی نکرده ام

این تاک کهنه را قدحی تازه آرزوست

خود را به حجم خالی من واگذار کن

تو باده ای و جای تو آغوش این سبوست

اعظم سعادتمند